ایران از نظر توپوگرافی و موقعیت جزء 10 کشور بلاخیز دنیا است. به منظور کاهش و یا پیشگیری از مخاطرات طبیعی و آثار آن، لزوم برنامه ریزی یکپارچه تأسیسات زیربنایی شهری ضروری است. زمانی می توان به این نقطه رسید که ایمنی شهرها و ساکنین آن ها به عنوان هدفی اساسی در سطوح سیاست گذاری کلان و نظام برنامه ریزی شهری کشور مدنظر باشد. در این مقاله سعی شده چگونگی کاهش میزان آسیب پذیری مادی و انسانی از این طریق ارائه شده تا مسئولین و برنامه ریزان بتوانند با بهره گیری از آنها اثرات بحران زلزله در شهرها را به حداقل ممکن برسانند.
