شهرنشینی و توسعه شهری یکی از پدیده های عمده دوران معاصر است پیشگامان برنامه ریزی شهری با هدف بهبود کیفیت زندگی شهرنشینی بدنبال هدایت توسعه مناسب شهرها و تعیین بهترین گزینه های راهبردی برای توسعه خصوصا در شهرهای بزرگ می باشند جایگاه تاسیسات زیربنایی شهری در توسعه کمی و کیفی شهر تا بدانجاست که برخی از صاحب نظران به دلیل نقش و جایگاه زیرساخت ها در توسعه آن را مترادف با میزان رشد و توسعه شهر بکار می برند بدلیل این جایگاه حیاتی در شهر از آن به شبکه های زیربنایی یا شبکه های حیاتی شهر یاد می شود هدف این پژوهش سنجش توان توسعه شهر مبتنی بر تاسیسات زیربنایی است روش تحقیق از نظر هدف نظری - کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی - تحلیلی است. یافته های تحقیق گویای آن است که به طور کلی توجه به تاسیسات زیربنایی و توان سنجی علیرغم کلیدی بودن جایگاه آن در توسعه شهرها مورد غفلت قرار می گیرد لذا پیشنهادمی شود شهر را همانند یک سیستم درنظر گرفت و در طرح های توسعه شهری توان توسعه شهر را در همه ابعاد خصوصا تاسیسات زیربنایی سنجید.
