مهندسی بافت استخوان، بیومواد، سلول‌ها و عوامل زیست فعال را ادغام می‌کند تا گزینه‌های درمانی پیچیده‌ای را نسبت به انتخاب‌های معمولی پیشنهاد کند. داربست ها نقش اصلی را دارند و ساختار آن ها باید بیشترین شباهت را به بافت استخوانی داشته باشد . هم چنین سازگاری زیستی، زیست تخریب پذیری، شبیه سازی ماتریکس خارج سلولی (ECM)و خواص مکانیکی عالی از ویژگی های ضروری داربست استخوانی است که گاهی اوقات شامل ظرفیت بارگیری دارو نیز می شود. الکتروریسی به دلیل کارایی، سازگاری و آماده‌سازی انعطاف‌پذیر محلول الکتروریسی، روشی ساده برای تهیه داربست‌های فیبری است. مطالعات اخیر در مورد الکتروریسی در مهندسی بافت استخوان در این پژوهش خلاصه شده است.
