درمان زخم ھا از زمان ھای کھن سابقھ داشتھ است. بھبود زخم، باعث ترمیم بافت آسیب دیده و جلوگیری ارگانیسم ھا از ایجاد اختلال در فرآیند ترمیم می شود. در آغاز کاربرد زخم پوش ھا تنھا کمک رسانی و جلوگیری از خونریزی و محافظت زخم از محیط تحریک کننده و سوزش آور مثل آب و الکترولیت ھا بود امروزه با وجود بیوپلیمرھا طبیعی و سنتزی و ھمچنین تکنیک ھای جدید مندسی ساخت ، از مواد زخم پوش انتظار می رود کھ دارای خواص فوق العاده ای باشند کھ باعث تسھیل فرآیند ترمیم زخم شوند. برای طراحی زخم پوش با کارایی موثر، خصوصیاتی ھمچون نوع زخم، زمان ترمیم زخم و خواص شیمیایی و مکانیکی زخم پوش باید در نظر گرفتھ شود در نھایت ھدف دستیابی بھ بالاترین نرخ بھبود، ترمیم و ھمچنین بازسازی مناسب زخم بدون جای گذاشتن اثر آن است زخم پوش ایده آل باید شرایط مرطوب محیط سطح زخم را حفظ کند و با تخلخل بالا امکان تبادل گازی و تنفس زخم را فراھم کند. ھمچنین میبایست بھ عنوان یک مانع در برابر میکروارگانیسم ھا عمل کند و قابلیت جذب ترشحات اضافی را نیز داشتھ باشد. زخم پوش باید غیر سمی، غیر حساسیت زا باشد و بھ راحتی از سطح زخم بدون ایجاد آسیب جدا شود. باید از بیوموادی کھ بسھولت قابل دسترسی ھستند ساختھ شود کھ بھ کمترین فرآیند نیاز داشتھ باشد. ھمچنین زیست سازگاری و دارا بودن خواص ضد میکروبی در فرایند بھبود زخم و ارتقاء ترمیم بافت ضروری میباشد ھدف از انجام این طرح، ساخت، ارزیابی و توسعھ زخم پوش ھای زیست فعال پایھ پلیمری نوین برای درمان زخم ھای مختلف بود.
