سرزندگی‌شهری‌پاسخی‌است‌به‌تفکر‌و‌سبک‌برنامه‌ریزی‌دوره‌مدرنیسم.دورانی‌که‌الگوی‌زندگی‌ماشینی‌و‌اتومبیل‌محور بر‌انسان‌و‌ارزش‌های‌اجتماعی‌او‌مسلط‌گشته‌و‌اولویت‌حضورش‌در‌فضاهای‌عمومی‌شهر‌را‌از‌او‌ربوده.سرزندگی‌اساسا‌مفهومی است‌که‌بر‌پایه‌های‌جامعه‌شناسی‌و‌روانشناسی‌قرار‌دارد؛ اندیشمندان‌دوره‌پسامدرن‌با‌تکیه‌بر‌ویژگی‌های‌رفتاری‌و‌ادراک‌محیطی‌انسان‌در‌فضای‌شهری،تفکرات‌انتقادی‌نسبت‌به‌افول‌حیات‌اجتماعی‌عرصه‌های‌عمومی‌و‌نیمه‌عمومی‌شهرها‌را‌اشاعه‌دادند.ایشان‌معتقدند‌تحقق‌سرزندگی‌در‌تمام‌ابعاد‌اجتماعی-فرهنگی،اقتصادی‌و‌کالبدی-فضایی‌در‌نهایت‌به‌غنای‌کیفی‌فضای‌شهری‌و‌به‌تبع‌آن‌افزایش‌کیفیت‌زندگی‌در‌نقاط‌سکونتگاهی‌منجر‌می‌شود.از‌این‌رو‌پژوهش‌حاضر‌با‌هدف‌شناسایی‌عوامل‌و‌معیارهای‌موثر‌بر‌سرزندگی‌خیابان‌شهری‌و‌قیاس‌تطبیقی‌عوامل‌مذکور‌با‌وضع‌موجود‌خیابان‌شریعتی‌بابل‌نگاشته‌شده‌است. پژوهش‌از‌نظر‌هدف‌کاربردی‌و‌از‌نظر‌جمع‌آوری‌داده‌و‌اطالعات‌توصیفی تحلیلی‌می‌باشد.همچنین‌در‌تحلیل‌داده‌های‌میدانی از‌روش‌تحلیل‌آمیخته)کمی-کیفی(استفاده‌شده‌است.ابتدا‌برپایه‌مطالعات‌نظری‌و‌تجربی‌مولفه‌ها،معیارها‌و‌زیرمعیارهای‌سرزندگی‌خیابان‌شهری‌استخراج‌شده‌و‌سپس‌براساس37زیرمعیار‌پرسشنامه‌شهروندان‌به‌صورت‌طیف‌لیکرت‌تدوین‌شده‌است. گروه‌هدف‌پرسشنامه‌مذکور‌کلیه‌مراجعه‌کنندگان‌و‌کاربران‌خیابان‌شریعتی‌بابل‌بوده‌اند.پس‌از‌تکمیل‌پرسشنامه‌ها،داده‌های‌کیفی‌توسط‌نرم‌افزارSPSSکمی‌سازی‌و‌تحلیل‌شده‌و‌در‌نهایت‌وضعیت‌کیفی‌مولفه‌ها،معیارها‌و‌زیرمعیارهای‌خیابان‌شریعتی‌براساس‌نمرات‌زیرمعیارها‌تعیین‌گشته‌است.به‌منظور‌ارائه‌تحلیل‌واقع‌نگرایانه‌زیرمعیارهای‌مذکور‌براساس‌استاندارهای‌فنی‌و‌نظری‌نیز‌در‌محدوده‌بالفصل‌خیابان‌بررسی‌و‌در‌تلفیق‌با‌خروجی‌نرم‌افزار‌تحلیل‌گشت.نتایج‌نشان‌می‌دهد‌خیابان‌شریعتی‌بابل‌تنها‌در‌مولفه‌محیط‌زیستی‌در‌شرایط‌مطلوب‌قرار‌دارد‌و‌در‌سایر‌مولفه‌ها‌چون‌کالبدی‌و‌عملکردی،اجتماعی‌و‌فرهنگی‌و‌معنا‌دارای‌نارسایی‌های‌است‌که‌در‌نهایت‌موجب‌کاهش‌سرزندگی‌در‌فضای‌این‌محور‌می‌گردد.در‌بخش‌پنجم‌جهت‌رفع‌و‌تعدیل‌نقاط‌ضعف‌و‌تحقق‌بیشینه‌سرزندگی‌خیابان‌شریعتی‌برنامه‌راهبردی‌در‌چارچوب‌اهداف‌کالن،اهداف‌خرد،راهبردها‌و‌سیاست‌های‌متناظر‌ارائه‌شده‌است
