سوانح طبیعی راه توسعه پایدار را با چالش های بزرگ مواجه ساخته است. از این رو، راه های رسیدن به توسعه پایدار به کمک بهره گیری از راهبردهای کاهش آسیب پذیری ضرورت پیدا کرده است. بنابراین کاهش خطر سوانح از اهمیت خاصی برخوردار است و ضرورت دارد جایگاهی مناسب در سیاست گذاری های ملی هر کشور پیدا کرده تا بتوان شرایط مطلوبی برای کاهش موثر و کارا این مخاطرات در سطوح مختلف ایجاد نمود. در دهه های اخیر افزایش جمعیت جهان به خصوص در مناطق شهری به عنوان یک پدیده مهم، پیچیدگی ها و مشکلات زیادی را در زمینه های مختلف ایجاد کرده است. در این میان حوادث طبیعی و غیر طبیعی یکی از مهم ترین موضوعات در حوزه های برنامه ریزی و طراحی شهری به جهت مدیریت بحران و خطر پذیری، کاهش ریسک و آسیب ها ، افزایش ایمنی و کیفیت زندگی می باشد. در واقع شهر به عنوان بستر وقوع حوادث و بلایا دارای اهمیت زیادی می باشد. در سطح جهانی، تغییرات چشمگیری در نگرش به مخاطرات دیده می شود، به طوری که با افزایش تعداد و تنوع سوانح طبیعی در جوامع انسانی چالشی در روند تحقق توسعه پایدار در حیات جوامع بشری ایجاد شده که رویکرد رایج از بازسازی و مرمت پس از حوادث و به مقوله کاهش آسیب پذیری و مقاوم سازی کالبدی شهرها و تاب آوری در مقابل سوانح تغییر یافته است. بر اساس این نگرش، برنامه های کاهش مخاطرات باید به دنبال ایجاد و تقویت ویژگی های جوامع تاب آور باشند و در زنجیره مدیریت سوانح به مفهوم تاب‌آوری نیز توجه کنند.
