استعاره مقوله ای است که امروزه بیش از گذشته، نگاه نظریه پردازان مختلف را بویژه در حیطۀ شناختی به خود معطوف ساخته است. آنچه در استعاره مهم است، تعیین الگویی است که بتواند در درک معنای آن به وضوح مؤثر باشد. در این پژوهش، استعاره از نگاه نو، با تأکید بر استعاره مفهومی- که نخستین بار جورج لیکاف و مارک جانسون مطرح کردند - بررسی شده است و طرحوارههای تصوری آن؛ یعنی ساختهای مفهومی که بر اساس تجربیات مختلف شکل می - از فوزی معلوف، یکی از شاعران اثر گذار ادبیات مهجر « علی بساط الریح » گیرد، در قصیده تحلیل و این نتیجه حاصل شد که شاعر در بخشهایی متعدد در این قصیده، از استعاره بهره گرفته است و با استفاده از طرحوارههای مختلف تصوری از جمله حرکتی، قدرتی، حجمی و جهتی یا استعاره فضا مدار به برجسته سازی بخشهایی از شعر که مورد توجه او بوده، پرداخته است.
