موسیقی یکی از ارکان زیباشناسی در ادبیات می باشد که به اشکال گوناگون خودنمایی می کند، که از انواع آن موسیقی درونی است. و از جلوه های این نوع موسیقی، مقوله تکرار است که در ایجاد آهنگ و هارمونی اثر و القا معنا، نقش بسزایی ایفا می کند، و رد پای آن در نثر فنی فزونتر از سایر انواع موسیقی خود نمایی می کند و در این میان نهج البلاغه نیز به عنوان یک نثر شاخص و وزین از مقوله تکرار، برای تفهیم سخنان متعالی و اثر گذار خویش بهره فراوانی برده است. در مقاله پیشرو، موسیقی تکرار حروف در حکمت های نهج البلاغه مورد واکاوی قرار گرفته است و با بررسی نمونه هایی از تکرار حروف در این کلمات قصار آشکار گردیده است که چگونه حضرت با بکارگیری خلاقانه و هنرمندانه از تکرار حروف در فواصل مختلف و مناسب توانسته است علاوه بر ایجاد فضای موسیقایی کم نظیر و با شکوه، در تحقق اثر بخشی معنا بر روح و جان آدمی موفق عمل کند.
