زبان و ادبیات فارسی به عنوان دومین زبان در تاریخ تمدن اسلامی و مهم ترین زبان تأثیر گذار در زبان عربی همواره مورد توجه علما و ادبای عرب زبان به طور خاص و جامعه عرب به طور عام بوده است . آشنایی مجدد جهان عرب با زبان و ادب فارسی در دوره معاصر به اواسط قرن نوزدهم برمی گردد . پژوهشگران و اهل ادب و نویسندگان عرب در قرن اخیر تلاش هایی برای شناخت و معرفی زبان و ادب عربی به جامعه عرب به انجام رسانده اند و در آثار خویش هر یک به نحوی دیدگاه خود را درباره اهمیت و ویژگی ها و جایگاه زبان و ادب عربی اظهار داشته اند . اینکه نویسندگان و ادبای عرب چه نگرشی درباره زبان و ادبیات فارسی دارند مسئله ای است قابل تأمل که این نوشتار بدان پرداخته و کوشیده است با روش تاریخی و توصیفی و با تکیه بر تصریحات نویسندگان عرب دردهه های اخیرآن را بررسی کند . از بررسی انجام شده چنین بر می آید که اگر چه توجه به زبان و ادب فارسی در دوره معاصر در کشور های عربی دیر هنگام آغاز شد ولی اندیشمندان عرب به خوبی به اهمیت و ضرورت یادگیری زبان فارسی پی بردند و بر این باورند که فراگیری زبان فارسی برای تحقیقات مربوط به زبان عربی و شناخت فرهنگ و تمدن اسلامی ضروری است . بعلاوه زبان و ادب فارسی در بر دارنده محتوایی غنی و زیبای های ادبی خاص خود است که آن را به زبان و ادبیات جهانی نزدیک می سازد .
