در مطالعات مرتبط با گردشگری اصطلاح ژئومورفوسایت طی سال های اخیر مورد توجه محققین و علاقمندان به زمین گردشگری قرار گرفته است. اصطلاحی که بر نواحی با خصوصیات خاص و منحصر به فرد تاکید دارد. جاده هراز به همراه جاده چالوس و فیروزکوه مهمترین جاده های مواصلاتی مازندران می باشد. جاده هراز یکی از زیباترین و تاریخی ترین جاده های کشور می باشد که دارای اهمیت توریستی و گردشگری ممتازی می باشد. در این تحقیق سعی شده است با استفاده از روش پریرا قابلیت گردشگری برخی ژئومورفوسایت های نمونه ی جاده هراز مورد ارزیابی قرار گیرد. لذا ژئومورفوسایت های دماوند، سد لار، آبشار شاهاندشت، دریاچه آب اسک و آبگرم لاریجان به عنوان سایت های مورد مطالعه در مسیر جاده هراز انتخاب شدند و با بهره گیری از پیمایش میدانی، ارزشهای علمی، افزوده، حفاظتی و استفاده مورد ارزیابی و امتیازدهی قرار گرفته است. نتایج نشان داد از میان ژئومورفوسایت های مورد مطالعه دماوند با کسب امتیاز 17/13، بالاترین ظرفیت را در مقایسه با سایر سایت ها داراست و پس از آن به ترتیب سایت های آبگرم لاریجان با کسب امتیاز 6/10، دریاچه سدلار با امتیاز 57/9، دریاچه آب اسک با امتیاز 95/7 و آبشار شاهاندشت با امتیاز 77/6 قرار دارند. از طرفی بیشترین امتیاز کسب شده توسط دماوند با توجه به حداکثر امتیاز قابل کسب فاصله ای بیش از 10 امتیاز دارد و این نشان از وجود برخی محدودیت ها و کمبود ها در ژئومورفوسایت های منطقه می باشد. توجه و نظارت بر ژئومورفوسایت های مورد بررسی می تواند به رشد و اعتلای گردشگری در مراکز جمعیتی اطراف سایت های مذکور کمک شایانی نماید.
