اثرات مستقیم و غیرمستقیم فرایندهای ناشی از هیدرودینامیک دریا و خشکی، سبب تغییرات زیادی در هندسه خط ساحلی میشود. بررسی میزان این تغییرات میتواند برای برنامه ریزی پایدار در محیطهای ساحلی بسیار سودمند باشد. هدف از این تحقیق محاسبه میزان تغییرات خط ساحلی به همراه مقایسه دو روش نیمرخهای عرضی متساوی البعد و پلیگون تغییرات در بررسی میزان جابجایی خطوط ساحلی گذشته در قاعده دلتای رودخانهای چالوس میباشد. مواد مورد نیاز برای دستیابی به اهداف این پژوهش، تصاویر TM و ETM سالهای 1988و 2000ماهواره لندست و تصویر 2015 ماهواره اسپات مستخرج از نرم افزار گوگل ارث میباشد. مبنای کار بر سنجش میزان تغییرات خطوط ساحلی بین مقاطع زمانی با استفاده از دو روش نیمرخهای عرضی متساوی البعد و تغیییرات پلیگونی میباشد. این مطالعه تغییرات زیادی را در بازه زمانی2015-1988 در محدوده قاعده دلتای چالوس با کاهش 50 % بین سال های 2000-1988 و افزایش 17 % بین سال های 2000-2015 نشان می دهد. میزان درصد تغییرات محاسبه شده مقاطع زمانی مختلف به روش نیمرخ های عرضی متساوی البعد 0.5درصد تفاوت را نسبت به روش پلیگون تغییرات نشان می دهد که در مقیاس کلان رقم قابل توجهی نمی باشد اما ارزیابی میزان دقت روشهای مورد استفاده با میانگین مربع خطاها از انطباق بهتر روش پلیگون تغییرات با واقعیت زمینی حکایت دارد. شایان ذکر است که در روش نیمرخ های عرضی متساوی البعد، نحوه انتخاب خط مبنا، چرخش خط ساحلی در پاره ای از مناطق ساحلی و تورفتگی یا بیرون زدگی زیاد قسمتهایی از خطوط ساحلی تاثیر زیادی در نتایج حاصله خواهد داشت. اما در روش تغییرات پلیگونی به دلیل اندازه گیری تغییرات حادث شده بین دو خط ساحلی، نتایج بدست آمده صرفا متکی به پارامترهای اندازه گیری در موقعیت خط ساحلی بوده و اعتبار علمی بالاتری را نسبت به روش نیمرخ های عرضی متساوی البعد نشان می دهد.
