پیش بینی تغییرات خط ساحلی می تواند سهم بسزایی در برنامه ریزی و مدیریت بهینه سواحل ایفا نماید. هدف از این تحقیق بررسی خطوط ساحلی در حدفاصل در رودخانه بابلرود تا تالار جهت پیش بینی موقعیت آینده خطوط ساحلی با استفاده از روش نقطه پایانی می باشد. داده های مورد استفاده در این پژوهش، نقشه های توپوگرافی 250000/1 و 50000/1 جهت تعیین حدود کلی منطقه و تصویر ماهواره ای لندست سال 1987 از سنجنده های TM و تصاویر خط ساحلی سال 2014 از نرم افزار گوگل ارث می باشد. با استفاده از روش نرخ نقطه پایانی، تصاویر سال های 1987و 2014 به عنوان قدیمی ترین و جدیدترین تصویر رقومی شدند و نرخ جابجایی خط ساحلی محاسبه شد و بر اساس موقعیت تاریخی و نرخ تغییرات خط ساحلی استنتاج شده، خط ساحلی منطقه مورد مطالعه برای سال 2020 پیش بینی شد. نتایج نشان می دهد که بر افزایش مساحت پهنه ساحلی در سال 1987 نسبت به 2014 دلالت دارد که با داده های تراز آب دریا توجیه پذیر می باشد. با کاهش متوالی سطح آب دریا در سال های اخیر و قرار گیری در فاز پسروی دریا، موقعیت خط ساحلی در پیش بینی افق طرح(سال 2020) در جهت شمال به داخل دریا با نوسانات کم و زیاد در واحدهای 16 گانه قابل رویت می باشد. روش نرخ نقطه پایان به دلیل سهولت انجام کار و ارائه نتایج قابل قبول می تواند در بررسی خطوط ساحلی مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
