رشد اخیر در گزارش‌دهی پایداری با رشد اطمینان‌بخشی گزارش‌دهی پایداری همراه شده است. اگرچه گزارش پایداری و اطمینان‌دهی آن هر دو هنوز در بسیاری از کشورهای جهان، مانند ایران، داوطلبانه هستند. هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی چالش‌ها، موانع و پیامدهای اجرای اطمینان‌بخشی گزارش‌های پایداری شرکت‌ها در ایران است. هدف این است که انگیزه‌ها و موانع برای اطمینان‌بخشی به گزارش‌های پایداری کشف شود. و عوامل تأثیرگذار برای بهبود کیفیت اطمینان‌بخشی به گزارش‌دهی پایداری شناسایی شود. امروزه بحران‌های اجتماعی و زیست‌محیطی در سطح جهان، توجه شرکت‌ها و قانون‌گذاران را به گزارشگری پایداری جلب نموده است، اما آنچه باعث افزایش اهمیت و ضرورت گزارشگری پایداری می‌شود، اطمینان‌بخشی این گزارش‌ها است، ازاین‌رو، این پژوهش به شناسایی الزامات، چالش‌ها، موانع و پیامدهای اجرای اطمینان‌بخشی گزارشگری پایداری شرکت‌ها در ایران ازنظر صاحب‌نظران و خبرگان حرفه پرداخت و سپس اولویت بندی مولفه ها انجام شد. این پژوهش، ازنظر نتیجه، یک پژوهش کاربردی است و ازنظر روش اکتشافی و نوع داده‌ها ترکیبی است. بخش اول این پژوهش از طریق مصاحبه با 21 خبره و صاحب‌نظر که شامل اعضای هیئت‌علمی دانشگاه، کارکنان سازمان حسابرسی و شاغلین در حرفه حسابرسی بودند، انجام شد. همچنین داده‌ها با روش تحلیل تم تجزیه‌وتحلیل شدند. علاوه بر این داده‌های مربوط به بخش دوم پژوهش، با ابزار پرسشنامه گردآوری شد و با روش تحلیل مولفه‌های اصلی موردبررسی قرار گرفت. این پژوهش مشکلات و چالش‌های مربوط به اطمینان‌بخشی به گزارش‌دهی پایداری و فرصت‌های تحقیقاتی را برای بررسی اطمینان‌بخشی به گزارش‌دهی پایداری در مطالعات آینده ارائه می‌کند. پرداختن به این چالش‌ها نیازهای رو به رشد سرمایه‌گذارانی را که خواهان اطلاعات هستند و از اطمینان‌بخشی حسابرس سود می‌برند، برآورده می‌کند. از آنجایی که شناسایی این چالش‌ها می‌تواند گام موثری در مسیر نوپای گزارشگری پایداری و اطمینان‌بخشی آن در ایران باشد. این پژوهش شواهد تجربی در مورد رابطه و همکاری بین شرکت‌ها و حسابرسان در زمینه گزارشگری غیرمالی و اطمینان‌بخشی آن با تمرکز بر شرایطی ارائه می‌دهد که امکان تحقق منافع بالقوه این رابطه را فراهم می‌کند. چنین روابطی می‌تواند محرک‌های اساسی باشد که فرهنگ پایداری را در شرکت‌ها تقویت می‌نماید.
