اسیدهای آمینه به عنوان اجزای اصلی پروتئین‌ها نقش حیاتی در تمام فرآیندهای بیولوژیکی ایفا می‌کنند. در سال‌های اخیر، تأثیرات پلاسمای سرد فشار اتمسفری بر اسیدهای آمینه، به ویژه در پلاسما پزشکی، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، از روش پلاسمای اتمسفری غیرحرارتی برای تولید ماکرومولکول‌ها از اسید آمینه سیستئین به‌عنوان یک زیست ماده عالی برای تیمار پلاسمایی استفاده شد. در گام نخست این مطالعه، اسید آمینه به شکل پودر (در حالت خشک) تحت تیمار پلاسمای تخلیه سد دی الکتریک (DBD) قرار گرفت. در این ساختار به منظور تولید مولکول‌های با جرم مولکولی بزرگتر، از یک الکترود مش برای تولید پلاسمای چگال‌تر (با غلظت گونه‌های فعال بیشتر) استفاده شد. در مرحله دوم، تولید ماکرومولکول‌ها از اسید آمینه سیستئین در حالت محلول، توسط پلاسما اتمسفری غیرحرارتی جرقه‌ای گذرا (TS) ارائه شد. از گازهای آرگون و هوا به عنوان گاز تغذیه استفاده شد و همچنین در هر دو ساختار، اثر دو ماده شیمیایی -دی متیل سولفوکسید (DMSO) و پراکسید هیدروژن (H2O2)- به روش حبابی را بررسی کردیم. ویژگی‌های شیمیایی و مورفولوژیکی، و همچنین سایر خواص اسید آمینه، از طریق سنجش UV-vis، SEM، FTIR، و LCMS/MS مشخص شد. در مرحله سوم از این پژوهش، اثر اسید آمینه فعال شده با پلاسمای سرد فشار اتمسفری تخلیه جرقه‌ای گذرا (TS)، بر روی سمیت کبدی القا شده با CCL4 در مدل حیوانی (موش صحرایی) مورد بررسی قرار گرفت و نمونه‌های خون و بافت حیوانات مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که، تغییرات در ساختار اسید آمینه به نوع و میزان گونه‌های فعال بستگی دارد. همچنین، پودر سیستئین تیمار شده با پلاسمای DBD محصولات شیمیایی با میزان جرم‌های مولکولی بالاتر تولید می‌کند که برخی حاوی اسیدهای آمینه دیگر هستند. نتایج نشان می‌دهد که چگونه افزودن مواد شیمیایی ذکر شده به تخلیه پلاسما، می‌توانند تولید محصولات زیستی شیمیایی جدید را تغییر دهند. بر اساس نتایج نمایش داده شده، گونه‌های فعال پلاسما نقش زیادی در تغییر ساختار شیمیایی سیستئین داشتند. افزودن DMSO و H2O2 به پلاسما باعث ایجاد محصولات جدید شد، و سنگین‌ترین مولکول زیستی با افزودن همزمان DMSO و H2O2 تولید شد. همچنین، طبق نتایج می‌توان بیان کرد که، برخی از محصولات شیمیایی و اسیدهای آمینه با جرم مولکولی بالاتر از فرآیند پلیمریزاسیون محلول سیستئین تولید می‌شوند و فرآیند اکسیداسیون قوی مسئول ترکیبات شیمیایی سنگین است. اثر سیستئین فعال شده با پلاسمای TS بر سمیت کبدی القا شده با CCL4، اثرات مثبتی را در سطوح سرمی کبد نشان داد. همچنین، نتایج نشان دادند که سیستئین فعال شده با پلاسما می‌تواند اثر مثبتی را بروی فعالیت‌های آنزیمی بافت‌های کبد و کلیه داشته باشد.
