کاشیکاری از گنجینه های با ارزش هنر اسلامی است که با پشتوانه هنر ایرانی پیش از اسلام به اوج خود رسید. این هنر در دوره ایلخانی توسعه و تحول چشمگیری یافت و علاوه بر نمای خارجی، نمای داخلی بنا نیز با کاشی تزیین شد و نام سفالگر و تاریخ ساخت کاشی بر روی آن ظاهر گردید. از جمله کاشی های این دوره کاشی ستاره ای شکل است و کاشان موطن اصلی کاشیکاری از مراکز تولید این نوع کاشی است. کاشی کاشان دارای نقوش هندسی، حیوانی، گیاهی و انسانی است. این پژوهش در نظر دارد به بررسی مضامین هندسی و حیوانی این کاشی ها و شناخت روابط بینامتنی آن ها بپردازد و به این سؤال پاسخ دهد که نقوش هندسی و حیوانی کاشی های ستاره ای ایلخانی کاشان دارای چه روابط بینامتنی با متون قبل از خود هستند؟ روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است و به خوانش مضامین کاشی ها به مثابه متن با رویکرد بینامتنیت از منظر «ژنت» می پردازد. نتیجه حاصل از پژوهش نشان می-دهد که نقوش مورد بررسی روابط بینامتنی از نوع ضمنی و غیرصریح(حضور پنهان یک متن در متن دیگر) با متون پیش از خود دارند و در این کاشی ها تأثیر صریح(حضور آشکار یک متن در متن دیگر) دیده نمی شود.
