نگارگری معاصر ایران علاوه‌بر میراث‌داری گنجینه‌ی تاریخ نگارگری، به‌واسطه‌ی حضور در عصر ارتباطات، امکان پیوند با آثار فاخر هنری جهان را نیز داراست. نگارگران معاصر ایرانی غالباً با دو رویکرد به خلق آثار نگارگری پرداخته‌اند. دسته‌ی اول؛ هنرمندانی هستند که با رویکرد حفظ سنت نگارگری به خلق آثاری با پایبندی هرچه بیشتر به سنت پیشینیان مبادرت ورزیده‌اند و دسته‌ی دوم؛ هنرمندان نقاشی هستند که نگارگری را به‌عنوان یک امکان در خلق آثاری با ماهیت امروزی به‌کار بسته‌اند. مسئله‌ای که این پایان‌نامه به آن پرداخته، معطوف به رویکرد دوم است. در این پژوهش تلاش شده تا به این سوال پاسخ داده شود که پیوند سنت نگارگری با دغدغه‌های انسان امروز در آثار نگارگران معاصر، چه سطوح تازه‌ای از معنا را امکان‌پذیر کرده است؟ برای پاسخ به این پرسش با روش توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از نظریه‌ی اسطوره‌شناسی بارت، تعدادی از آثار فرح اصولی به‌عنوان نمونه موردی، مورد تحلیل و خوانش قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که در نگاره‌های فرح اصولی، از طریق ایجاد رابطه‌ی بینامنتی میان شاهکارهای هنر غرب، آثار هنری فاخر سنت نگارگری ایرانی و اشعار شاعران مختلف زنجیره‌ای نشانه‌شناختی از سطوح مختلف دلالت‌ها ایجاد می‌گردد و این‌همه با پیدا کردن وجه معاصریت، در سطحی از معنا قرار می‌گیرند که بارت از آن به‌عنوان اسطوره یاد می‌کند.
