فاطمه کاردل

چکیده آبخوان های ساحلی در اکثر نقاط دنیا در معرض خطر شوری قرار دارند. این تحقیق تغییرات کیفی آب زیرزمینی دشت ساری را در طی سال های 1331 و 1333 مورد بررسی قرار می دهد. دو روش نمودار پایپر و شاخص کیفیت آب زیرزمینی SWIGQI جهت مقایسه و تعیین تغییرات کیفی آب زیرزمینی و میزان تداخل آب شور در این آبخوان ساحلی استفاده شده است. نتایج حاصل از روش SWIGQI و نمودار پایپر بر اساس شاخص های pipermixGQI و piperdomGQI نشان داد که اگر چه تیپ آب غالب دشت ساری در سال های 1331 و 1333 -Cl-Mg-Mixed Ca و 3HCO-Ca می باشند اما از درصد نمونه های آب شیرین از سال 1331 تا 1333 کاسته شده و به درصد نمونه های آب شور افزوده شده است که این مسئله نشان دهنده پیشروی زبانه آب شور دریا در سفره شیرین ساحلی و افزایش فرآیند تداخل آب شور به دلیل بهره برداری غیرمجاز از آب زیرزمینی جهت مصارف کشاورزی می باشد. نقشه های GIS حاصل از این دو روش، آلودگی آبخوان به دلیل نفوذ آب دریا در طی سالهای 1331 و 1333 را تعیین نمود. نتایج حاصل از دو روش به کار گرفته شده نشان داد که اگر چه هر دو روش می توانند تغییرات هیدروشیمیایی نمونه های آب زیرزمینی و میزان تداخل آب شور در آبخوان ساحلی دشت ساری را به خوبی تخمین بزنند اما نتایج حاصل از روش پایپر راندمان بالاتری نسبت به روش SWIGQI در تعیین آلودگی آب زیرزمینی دارد