بیگانگی دانشگاهی به عنوان یکی از اشکال بیگانگی اصطلاحی برای توضیح و جدایی دانشجویان از فرایند یادگیری و تحصیل است و آن وضعیت یا تجربه منزوی بودن از یک گروه تحصیلی یا دانشگاهی که شخص باید به آن تعلق داشته باشد عنوان شده است. در این تحقیق هدف اصلی سنجش بیگانگی دانشگاهی و ابعاد آن در میان دانشجویان از یک طرف و تحلیل رابطه ناسازی در سطح میدان برون دانشگاهی با بیگانگی از طرف دیگر می باشد. تحقیق حاضر با استفاده از روش پیمایش انجام گردیده و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خوداجرا استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان دانشگاه مازندران بوده اند که با استفاده از شیوه نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم و براساس فرمول کوکران، حجم نمونه ای برابر با 390 نفر از دانشجویان انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان داد که بین شاخص های میدان برون دانشگاهی (ابهام اشتغال، مدرک گرایی، بحران منزلت) با بیگانگی دانشگاهی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین مطابق با نتایج آزمون مدل نظری تحقیق میدان برون دانشگاهی به همراه مؤلفه هایش توانسته اند 49/0 از تغییرات بیگانگی دانشگاهی را مورد تبیین قرار دهند. براساس نظریه ناسازی بوردیو که چارچوب نظری این پژوهش است و با استناد به یافته های تحقیق در شرایط تعادل بین میدان های برون دانشگاهی (ابهام اشتغال، مدرک گرایی، بحران منزلت) و عادت واره دانشجویان تناسب وجود دارد اما وقتی در میدان های برون دانشگاهی تغییری ایجاد شود عادت واره در شرایط عدم تعادل قدرت تطبیق پذیری خود را از دست میدهد و در این وضعیت ناسازی یا بیگانگی دانشگاهی رخ میدهد. در حقیقت دانشجویان تحت تأثیر وضعیت میدان هایی که آنها را احاطه کرده است سرمایه فرهنگی خود را در خطر دیده و عکس العمل آنها نسبت به ناسازی در میدان های برون دانشگاهی، بیگانگی دانشگاهی است.
