هدف این پژوهش، تحلیل زباله پراکنی به صورت شاخصی از بی نظمی اجتماعی و روش آن پیمایش بوده است. اطلاعات از میان گردشگران استان مازندران ازطریق پرسش نامه جمع آوری شده و تعداد نمونه 384 نفر بوده است که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند. نظریۀ استفاده شده در این مقاله نیز نظریۀ پنجرۀ شکسته است و اطلاعات به وسیلۀ نرم افزار spss و amos تحلیل شده اند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نشان می دهد که بین زباله پراکنی به شکل مصداقی از رفتار بی نظمی اجتماعی گردشگران و عواملی چون کنترل اجتماعی ضعیف، زباله پراکنی دیگران، محیط کثیف، ارزیابی مثبت به زباله ریزی و بی مسئولیتی زیست محیطی رابطۀ مثبت و معناداری وجود دارد ؛ چنان که این متغیرها موجب تقویت زباله پراکنی در میان گردشگران می شود. آزمون مدل نظری نیز نشان دهندۀ این موضوع است که این متغیرها 22درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند.
