آسیب اجتماعی هر نوع رفتاری است که با ارزشهای شناخته شده جامعه در تعارض باشد و باعث اختلال در کارکرد فرد، خانواده یا جامعه شود. یکی از آسیب های اجتماعی، گسترش و شیوع زنان اسیب دیده اجتماعی است.سازمان بهزیستی با هدف اصلاح و پیشگیری از روسپیگری با تاکید بر رویکردی قربانی شناسی این نوع زنان را زنان آسیب دیده نام نهاده است. تن فروشی یا زنان آسیب دیده که در تمام جوامع با شدت و ضعف وجود دارد، نه تنها تبعاتی شخصی چون بیماری های مقاربتی مانند ایدز، اعتیاد و نابسامانی خانواده ها را در پی دارد، بلکه دارای اثرات سو اجتماعی نیز هست.بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته زنان آسیب دیده در استان مازندران انجام شده است.این مطالعه با رویکردی کیفی و با تاکید بر استراتژی پدیدارشناسی صورت گرفته است. هدف اصلی روش پدیدارشناسی درک ساختار اصلی پدیده های تجربه شده ی انسانی و دستیابی به عمق مفهومی تجارب زیسته است.در این تحقیق انتخاب مشارکت کنندگان با استفاده از نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری صورت گرفته است. روش اصلی گردآوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختمند و از کتابها، مقالات و مطالب دیداری و شنیداری نیز استفاده گردید. تعداد مصاحبه شوندگان 32 نفر از زنان اسیب دیده در استان مازندران بوده اند. همچنین برای تکمیل اطلاعات با مددکاران بهزیستی نیز مصاحبه هایی به عمل آمده است. داده های به دست آمده از افراد نمونه، با استفاده از روش هفت مرحله ای کلایزی تجزیه و تحلیل شده اند. اطلاعات به دست آمده در 4 دسته قرار گرفت: دسته اول: تعریف زنان از خود آسیب است که سه مضمون اصلی؛ انکار، دلیل تراشی(توجیه) و پذیرش و در نه مقوله فرعی قرار گرفت. دسته دوم شامل: دلایل آسیب دیدگی زنان که به دو گروه تحمیلی و اختیاری تقسیم شد و چهار مضمون اصلی؛ آسیب های دوران کودکی و نوجوانی، وضعیت خانوادگی، سبک زندگی پرخطر و دلایل فردی و سه مضمون فرعی را در بر گرفت.. دسته سوم: پیامدهای مواجهه زنان با آسیب می باشد که به سه مضمون اصلی؛ آسیب های روانی، آسیب های فیزیکی و آسیب های اجتماعی و نه مضمون فرعی تقسیم شد. دسته چهارم: راهکارهای مبتنی بر تجربیات زنان آسیب دیده است که در پنج مضمون اصلی؛ استراتژی های آموزشی، توانمندسازی، حمایت های سلامتی و بهداشتی، حمایت های روانی و اجتماعی و حمایت های اقتصادی گنجانده شد
