فرزام فرزان

فعالیتهای فراغتی، بهویژه ورزش، سهم قابلتوجهی در اجتماعی کردن جوانان دارند )قائم، محمد صالحی، محمد بیگی، 1178 (. درواقع هدف اصلی از برنامهها و انجام فعالیتهای ورزشی در سطح دانشگاهها و مؤسسات آموزشی ضمن پر کردن بخشی از اوقات فراغت دانشجویان، کمک به رشد توسعه جنبههای اخلاقی، روانی، جسمانی و فرهنگی آنها بهموازات تحصیل علوم و فنون دیگر است تا آیندهسازان کشور موجبات ترقی و تعالی خود و جامعه را ممکن سازند. )کیان، 1131 (. از سویی برگزاری هر برنامهای ازجمله برنامههای ورزشی، نیازمند شناخت دقیق شرایط و نیازهای موجود آن جامعه است چراکه بی توجهی به انتظارات استفاده کنندگان از خدمات، موجب اتلاف هزینه، زمان و نیروی انسانی میشود؛ بنابراین نیازسنجی یکی از اولین گامها و 1331 ( مدل هرمی موانع اوقات فراغت را بهمنظور مطالعهی موانع ( ) مهمترین ابزارهای تصمیمگیری است )اتقیا، 1171 ( کرافورد، جکسون و گادبی) 1 مشارکت ورزشی پیشنهاد کردند. مدل پیشنهادشده برای اولین بار موانع را با توجه به اهمیت آنها در فرایند تصمیمگیری فرد به سه دستهی محدودیت درون فردی، محدودیت بین فردی و محدودیت ساختاری تقسیمبندی نمود که موانع درون فردی مهمترین و موانع ساختاری کماهمیتترین موانع در فرایند تصمیمگیری برای مشارکت هستند )جکسون، کرافورد، گادبی، 1331 (. تحقیقات مختلفی درزمینه ی نیازسنجی مشارکت ورزشی از دیدگاه خود دانشجویان انجامگرفته است که در مقالات بهصورت های مختلفی گزارششده است. سؤال اینجاست که این نیازسنجیها و موانع مشارکت ورزشی دانشجویان از دیدگاه مدیران منتخب ادارات تربیتبدنی که طراح و مجری اکثر فعالیتهای ورزشی هستد چه عواملی هستند؟