هدف از این تحقیق شناسایی عوامل مؤثر بر کناره گیری بانوان بالای 18 سال ایران از فعالیت های ورزشی بود. تحقیق کیفی و طرح آن از نوع تئوری داده بنیاد بود که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ بانوان بالای 18 سال ایران بود که فعالیت های ورزشی سازمان یافته خود را حداقل به مدت زمان یک سال ترک کرده بودند. نمونه گیری در دو مرحله انجام گرفت؛ در مرحلۀ اول به صورت تصادفی ساده هفت مرکز استان انتخاب شدند و در مرحلۀ دوم از روش نمونه گیری هدفمند، از نوع گلوله برفی برای انتخاب نمونه استفاده شد. ابزار تحقیق، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. پس از انجام 33 مصاحبه و رسیدن به اشباع نظری، برای تجزیه وتحلیل مصاحبه ها و شناسایی عوامل، از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در عوامل مؤثر بر کناره گیری بانوان از ورزش پنج کد گزینشی عوامل فردی، عوامل بین فردی، کیفیت خدمات، عوامل محیطی و عوامل مدیریتی شناسایی شد که در هر دسته عوامل روان شناختی، تعهدات خانوادگی، امکان دسترسی به اماکن ورزشی، فرهنگ حاکم و تبلیغات بیشترین دلایل ترک ورزش بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، شاید بتوان با تأکید بر مزایای انجام فعالیت های ورزشی و برنامه ریزی های آموزشی در جهت افزایش اطلاعات بانوان از تأثیرات ورزش بر سلامتی، افزایش آگاهی عموم جامعه در جهت تقسیم وظایف و مسئولیت های دوران تأهل، ساخت وساز باشگاه ها با امکانات کامل و استاندارد مطابق با نیاز و خواست بانوان، از میزان کناره گیری بانوان از فعالیت های ورزشی کم کرد.
