فرزام فرزان

ه هر وسیله ای که انتقال دهنده ی فرهنگ ها و افکار باشد رسانه گفته می شود که در حال حاضر مصداق تعریف رسانه، روزنامه، مجلات، رادیو، تلویزیون، ماهواره، اینترنت و غیره هستند. هدف از این پژوهش مطالعه برنامه های تلویزیون ورزشی ایران و عراق و نقش آن در گرایش و میل دانشجویان به مشارکت در ورزش بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف کاربردی بود. شیوه جمع آوری اطلاعات نیز میدانی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه بابل در عراق (تقریباً 25000 دانشجو) و کلیه دانشجویان دانشگاه مازندران (تقریباً 12000 دانشجو) بودند. بر اساس فرمول کوکران 380 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته ای بود که در قالب 30 سؤال در پنج بعد (ابعاد شناختی، اجتماعی، بهداشتی، فرهنگی، تخصصی) مبتنی بر پیشینه پژوهش و با اقتباس از پرسشنامه حمزه (2017) و الزیود (2016) و الزیود، بسام و نایف (2013) و آلاء رحیم (2012) طراحی شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط 10 نفر از اساتید مدیریت ورزشی در ایران مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با تکمیل 30 نفر از دانشجویان در ایران با استفاده از آلفای کرونباخ 77/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از آزمون های کلموگروف و اسمیرنف و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که اثر کل عوامل تلویزیونی ورزشی بر گرایش به ورزش در ایران به ترتیب بیشترین اجتماعی (72/0)، تندرستی و سلامت (68/0)، فرهنگی (59/0)، شناختی (57/0) و تخصصی (50/0) در سطح 01/0 معنادار می باشد. یافته های تحقیق نیز همچنین نشان داد که اثر کل عوامل تلویزیونی ورزشی بر گرایش به ورزش در عراق به ترتیب بیشترین به کمترین، شناختی (84/0)، تخصصی (83/0)، اجتماعی (82/0)، فرهنگی (81/0) و تندرستی و بهداشت (79/0) در سطح 01/0 معنادار می باشد. بر اساس یافته های پژوهش پیشنهاد می شود برنامه سازان و دست اندرکاران برنامه های ورزشی، باید به ابعاد اثرگذار بر گرایش به ورزش در ایران و عراق به ترتیب به اولویت های اجتماعی و شناختی توجهی ویژه ای داشته باشند.