هدف اصلی این رساله شناسایی عوامل موثر بر کناره گیری بانوان کشور از فعالیت های ورزشی (ارائه ی الگو) بود. این رساله کاربردی است که به روش آمیخته اکتشافی و در دو مرحله ی کیفی و کمی انجام شده است. در مرحله ی کیفی، نمونه آماری شامل 33 نفر از بانوان کل کشور بودند که فعالیت های ورزشی سازمان یافته خود را حداقل برای مدت زمان یک سال ترک کرده و از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند. همچنین مصاحبه ها در شهرهای اصفهان، سمنان، ساری، تهران، مشهد، تبریز و بوشهر که به صورت تصادفی ساده در بخش های شمالی، جنوبی، شرقی، غربی و مرکزی کشور انتخاب شده بودند، انجام شد. در مرحله ی کمی نمونه آماری شامل 15 فرد خبره از مسئولین ورزش بانوان، متخصصین علوم ورزشی با حداقل پنج سال سابقه ی مربیگری و اساتید دانشگاهی در رشته ی مدیریت بودند که به روش هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه ی نیمه ساختارمند بود و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته ای استفاده شد که عوامل آن از طریق مطالعه ی بخش کیفی استخراج شده بود. نتایج پژوهش در بخش کیفی نشان داد که پنج دسته از عوامل شامل عوامل فردی، عوامل بین فردی، کیفیت خدمات، عوامل محیطی و عوامل مدیریتی به عنوان عوامل موثر بر کناره گیری بانوان از فعالیت های ورزشی شناسایی شدند. در بخش کمی پژوهش الگوی به دست آمده نشان داد عوامل محیطی و عوامل مدیریتی تاثیرگذار یعنی علت و عوامل فردی، عوامل بین فردی و کیفیت خدمات تأثیرپذیر یعنی معلول هستند. همچنین نتایج نشان داد که عوامل فردی مشکل اصلی برای کناره گیری بانوان از ورزش است و عوامل مدیریتی و تا حدودی عوامل محیطی می تواند در حل مشکل عوامل فردی کمک کند. نتایج همچنین نشان داد که در بین عوامل موثر بر کناره گیری بانوان از فعالیت های ورزشی، به ترتیب عوامل فردی، عوامل بین فردی، کیفیت خدمات، عوامل مدیریتی و عوامل محیطی مهمترین عوامل برای کناره گیری بانوان از فعالیت های ورزشی بودند. واژگان کلیدی: ورزش بانوان، کناره گیری از ورزش، الگو، تکنیک دنپ، اولویت بندی
