با در نظر گرفتن رشد و توسعه ی روز افزون صنعت ورزش در دنیا و همچنین متبلور شدن این صنعت در ورزش کشور، سیاست گذران و مدیران کشور را به این داشته تا روز به روز در این صنعت پیشرفت کرده تا از کشورهای پیشرو عقب نمانند. از جمله زمینه های پیشرفت در این بعد، پیشرفت در زمینه ی ورزش همگانی است که این تحقیق با توجه به اهمیت این موضوع، به طراحی مدل سیاست گذاری این ورزش پرداخته است. روش تحقیق به صورت آمیخته و در 4 فاز به صورت همزمان انجام گردیده است. در فاز اول تحقیق بر اساس مرور سیستماتیک تحقیقات انجام شده به بررسی مفاهیم و واژه های ورزش همگانی پرداخته شد. در فاز دوم تحقیق به مطالعه ی تطبیقی سیاست ذاری های انجام شده در حیطه ی ورزش همگانی پرداخته شد. همچنین در فاز سوم تحقیق با مرور سیستماتیک به بررسی عوامل توسعه ی ورزش همگانی (انگیزاننده ها و موانع بازدارنده) در اقشار مختلف پرداخته شد و در فاز نهایی تحقیق نیز در ابتدا بر اساس نظریه ی داده بنیاد که با مصاحبه ی کیفی انجام گردیده است به طراحی مدل پارادایمی توسعه ی ورزش همگانی پرداخته شد که بر اساس خروجی آن در قسمت دوم به صورت کمی و بر اساس پرسشنامه که در بین 108 نفر از متخصصین امر ورزش همگانی توزیع شد، مدل سیاست گذاری ورزش همگانی کشور ترسیم شد. مدل سیاست گذاری تحقیق نشان می دهد که فرایند سیاست گذاری ورزش همگانی از 8 متغیر تشکیل شده است که تحلیل عاملی مشخص کرده است بررسی وضعیت ورزش همگانی، بررسی موانع بازدارنده، افزایش انگیزاننده ها، افزایش جذابیت ورزش همگانی، افزایش سوق دهنده ها، توسعه راهکارها، تطبیق با کشورهای پیشرفته و در نهایت محیط انعطاف پذیر کلان به ترتیب در مدل تعبیه شده اند.با توجه به نتایج تحقیق، با این مدل به راحتی می توان ورزش همگانی را در سبک زندگی اقشار مختلف وارد کرد.
