با توسعه تکنولوژی و ماشینی شدن سبک زندگی، میزان ورزش و فعالیت بدنی کاهش یافته که موجب کاهش میزان سلامتی افراد جامعه شده است. یکی از زمینه‌هایی که موجب افزایش سلامت جسمانی و روانی جامعه می‌شود، ورزش و اوقات فراغت است. لذا، هدف از این تحقیق طراحی الگوی ورزش تفریحی در خانواده بود. روش پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های کیفی و با بکارگیری روش داده‌بنیاد بود و روش جمع‌آوری داده‌ها به صورت میدانی بود که بر اساس نظر متخصصان، مدل مناسب طراحی شد. جامعه این تحقیق متخصصین فعال اوقات فراغت شامل اعضاء هیأت علمی دانشگاه‌ها، مشاوران خانواده، کارشناسان برگزاری رویدادهای ورزشی خانوادگی در وزارت ورزش و جوانان، متخصصین فدراسیون ورزش همگانی بود. نمونه‌گیری به روش گلوله‌برفی تا جایی ادامه یافت که محقق در مصاحبه 26 به حد اشباع نظری رسید. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختارمند بود. تحلیل محتوای یافته‌ها از طریق فرآیند تحلیل در پارادایم استراوس کوربین و طی سلسله مراتب کدگذاری باز، محوری و انتخابی بود. بر همین اساس ورزش تفریحی در خانواده را به عنوان طبقه محوری در نظر گرفته و سایر طبقات تحت عنوان مقولات شرایطی (علی، زمینه‌ای و مداخله‌گر)، تعاملی/ فرآیندی و پیامدی بررسی شد. یافته‌های پژوهش شامل 6 مولفه در شرایط علی، 4 مولفه در شرایط زمینه‌ای، 4 مولفه در شرایط مداخله‌گر، 5 مولفه در راهبردها و 7 مولفه در پیامدها بوده است که در مجموع به 26 مولفه می رسد. مسئولان و نهادهای دولتی می‌توانند باتوجه به نتایج پژوهش، در راه اعتلا و توسعه ورزش تفریحی در خانواده گام‌های مثبت و بلندتری بردارند.
