هدف: شرط بندی ورزشی یک صنعت رو به رشد است و به ابزاری اساسی برای سودآوری از مسابقات تبدیل شده است. اما علیرغم این سودآوری یکی از عوامل مخرب در ورزش و به ویژه فوتبال به عنوان محبوب ترین ورزش دنیا، به شمار می رود و فراگیرشدن آن تأثیرات جانبی بسیار منفی همچون پول شویی، کلاهبرداری، دوستی های پرخطر، مشکلات روانی، اجتماعی و فردی به همراه دارد. از این رو هدف از پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر شرط بندی در فوتبال حرفه ای ایران بود. روش شناسی: از نظر روش شناسی، پژوهش حاضر از نوع آمیخته (کیفی-کمّی) بود. در بخش کیفی برای انجام مصاحبه های عمیق، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. داده ها بر اساس رویکرد تحلیل محتوای کیفی پس از مصاحبه با 12 متخصص کدگذاری شد. در بخش کمی، 10 نفر از مشارکت کنندگان در شرط بندی بر اساس نمونه گیری قضاوتی انتخاب شدند. داده های بخش کمّی با روش تحلیل سلسله مراتبی رتبه بندی شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی نشان داد که 12 عاملِ فردی-شخصیتی، اجتماعی، دسترسی و گسترش فناوری، برنامه ریزی مسابقات، آگاهی و مهارت، مدیریت فوتبال، قانونی و بازدارنده، روانی، ماهیت فوتبال و شرط بندی، فرهنگی-تربیتی، رسانه ای و تبلیغاتی و مالی بر شرط-بندی در فوتبال حرفه ای ایران مؤثر است. نتایج اولویت بندی پژوهش نیز نشان داد که عوامل مالی، فردی-شخصیتی، روانی، اجتماعی، دسترسی و گسترش فناوری، رسانه ای و تبلیغاتی، آگاهی و مهارت، قانونی و بازدارنده، فرهنگی-تربیتی، ماهیت شرط بندی و فوتبال، مدیریت فوتبال و برنامه-ریزی مسابقات به ترتیب در اولویت اول تا دوازدهم قرار گرفتند. نتیجه گیری: بنابراین به تصمیم گیرندگان، مسئولان کلیدی کشور و فوتبال و نهادهای فرهنگ ساز پیشنهاد می شود که برای بهبود وضعیت شرط بندی در فوتبال و کاهش عواقب منفی آن، عوامل شناسایی شده و بخصوص وضعیت اقتصادی، اجتماعی، مهارتهای روا نشناسی و تقویت راهکارهای بازدارنده را در مرکز توجه قرار دهند.
