هدف از این پژوهش، موانع توسعه گردشگری ورزش های آبی-ساحلی در ایران است. روش پژوهش حاضر آمیخته (کیفی-کمی) است. از روش تحلیل عاملی اکتشافی جهت شناسایی شاخص های مرتبط با هر عامل و به منظور برآورد مدل پژوهش از روش معادلات-ساختاری با استفاده از نرم افزار SPSS ،Amos انجام شد. یافته های معادلات ساختاری نشان داد که 4 متغییر با 26 گویه شامل 1-فرهنگی- اجتماعی (6 گویه)، 2-زیرساخت ها (5 گویه)، 3-قانونی و سیاسی (10 گویه)، 4-اقتصادی (6 گویه) که از بار عاملی قابل قبول برخوردار بودند، باقی ماندند. از میان موانع توسعه گردشگری بعد زیرساخت (07/1) از بیشترین اهمیت برخوردار بود. پیشنهاد می شود با از میان برداشتن موانع مربوط به بعد زیرساخت ها از قبیل ساخت و ساز بی رویه در حریم قانونی دریا و تخلیه فاضلاب به دریا، عدم تفکیک سواحل به مکان های مجزا برای استراحت و قایقرانی و شنا ، عدم وجود تجهیزات کافی ناجیان غریق، زمینه توسعه گردشگری ورزش های آبی در مناطق ساحلی را فراهم نماید.
