نوجوانی دورۀ ایجاد سازگاریهای متعدد و جدید برای ورود به دنیای بزرگسالی است و میتواند با مشکلاتی در سازگاریها همراه باشد. پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطۀ مشکلات بین فردی با استرس تحصیلی دانش آموزان صورت گرفت. روش پژوهش از نوع همبستگی بود. شرکتکنندگان تعداد 120 نفر بودند که از طریق نمونهگیری خوشهای تکمرحلهای و سپس تصادفی ساده از میان کل دانش آموزان متوسطه اول شهرستان نوشهر در سال تحصیلی 96 - 95 به حجم 2060 نفر انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامههای مشکلات بین فردی ) IIP-32 ( بارفام، هاردی استارپ، استرس انتظارات تحصیلی ) AESI ( آنگ و هوان بودند. یافته های بهدستآمده از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان دادند که مشکلات بین فردی با استرس تحصیلی رابطه آماری معنیداری ) R= 0/673 ( در سطح ) P < 0/001 ( داشتند و با بالا رفتن میزان مشکلات بین فردی، استرس تحصیلی دانش آموزان نیز بالا رفت و همچنین به چرخه مشکلات بین فردی، استرس مجدد دامن خواهد زد.
