بی شک زندگی انسان در قالب محیط پیرامون وی و دست ساخته های بشری، کیفیت آشکاری از پدیده های موثر در رشد و بالندگی فضای زندگی مشخص می نماید. کیفیتی که به عنوان یک منبع، می تواند جهت استفاده آیندگان، نسل ها به بازتولید شاخص های مطلوب و مورد نیاز همان عصر، با در نظر گرفتن استانداردهای لازم، بپردازد. آن چه که در نوشتار پیش رو به آن پرداخته شده، بررسی استانداردهای قابل توجه طراحی در فضای زیستی می باشد؛ به گونه ای که در طراحی این فضاها به نحو موثری دخیل باشند. از این جهت ساختار این تحقیق به مطالعات بین رشته ای معطوف گشته است تا در این خصوص به بازتعریف امکاناتی که در محیط های مصنوع در اختیار کاربران فضا قرار می گیرد، از منظر هنر و شاخص های مهندسی عوامل انسانی و بهبود روابط انسانی، چالش ها و راهکارها بپردازد. این مطالعه در قالب تحلیل و بررسی عوامل مشترک طراحی محیط زیست و طراحی صنعتی، نمونه هایی از عوامل طراحی را در مبلمان شهری یافته و به آن پرداخته است و روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در طراحی و انتخاب امکانات مورد نیاز انسان در محیط زیست، هرجا که شاخص های طراحی اعم از زیبایی شناسی، آنالیز اجتماعی و رویکردهای روان شناختی که در طراحی صنعتی در قالب یک ساختار نظام گرای مکمل مورد استفاده قرار می گیرند، به کار گرفته شده است؛ درک فضا و تعامل موثر بین اجزای فضای زیستی و انسان، در دراز مدت، به نحو مطلوب تری صورت پذیرفته است. واژه
