امروزه ارتباط هدفمند و سازنده بین هر طرح با کاربر انسانی، در تعیین شاخص های فرهنگی جامعه و ارزش های تعریف شده بصری، نقشی موثر و کارآمد دارا می باشد. شاخص هایی که می توانند در ایجاد الگوهای رفتاری و آسیب شناسی ادراکی انسان و عناصر بصری به مثابه یک استاندارد در جامعه ای مشخص تعیین گردند و کنش ها وو واکنش های رفتاری را در جوامع شهری رقم بزنند. پژوهش حاضر قصد دارد تا با نگاهی میان رشته ای به بررسی نقش کیفی این ارتباط پرداخته و تعامل کاربران را در ارتباط با عناصر مبلمان شهری که دارای محتوای مفهوم دار ارزشی می باشند، مورد سنجش قرار دهد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که کیفیت ارتباط موثر و معنادار بین انسان و اشیاء، در نتیجه تعامل تعریف شده از سوی محتوای مفهوم داری است که در پیشینه فرهنگ و هنر آن اجتماع یافت شده و توسط طراح در فرم و عملکرد و جلوه های نمادین مبلمان شهری بازتعریف می گردد.
