ضیاء فلاح محمدی

چکیده: هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات ترکیب توانمند سازی پس فعالی (PAP) با تحریک فراجمجمه ای با نویز تصادفی (tRNS) بر حداکثر فعالیت عضلات در آزمون MVIC و انتگرال الکترومیوگرافی در آزمون نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدنسازی بود. 10 دانشجوی ورزشکار از رشته های کشتی، دو ومیدانی و والیبال با میانگین سنی 92/1 ± 1/29 سال به صورت داوطلبانه در چهار جلسه مجزا با فاصله 24 ساعت یکی از چهار پروتکل، گرم کردن معمول و دریافت tRNS ساختگی (گروه کنترل)، گرم کردن معمول و دریافت tRNS، گرم کردن معمول و اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدنسازی و گرم کردن معمول و دریافت tRNS به همراه اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدنسازی را اجرا کردند. در هنگام اجرای آزمون ها همزمان سطوح فعالیت امواج مغزی و عضلات پهن خارجی، راست رانی و پهن داخلی پای راست به ترتیب با استفاده از الکتروانسفالوگرافی و الکترومیوگرافی ثبت شد. نتایج نشان از افزایش معنادار توان مطلق امواج مغزی تنها در کانال Cz در هر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر دو آزمون MVIC (P = 0/001) و نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدنسازی (P = 0/001) داشت. مقادیر حداکثر فعالیت عضلات هدف در آزمون MVIC و مقادیر IEMG عضلات هدف در آزمون نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدنسازی حاکی از افزایش معنادار در هر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون در هر سه عضلات هدف داشت (P = 0/001). مدت زمان نگه داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدنسازی به صورت چشمگیری در هر سه روز پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش یافت (P = 0/001). به نظر می رسد به کارگیری tRNS، PAP و ترکیب این دو با یکدیگر پس از گرم کردن نسبت به گرم کردن به تنهایی، سبب افزایش فعالیت مغزی، حداکثر فعالیت عضله، انتگرال الکترومیوگرافی و مدت زمان نگه داشتن پای راست در دو آزمون نام برده می شود، که در این میان ترکیب tRNS و PAP به مراتب دارای اثرات هم افزایی در مقایسه با این دو روش به تنهایی دارد.