ضیاء فلاح محمدی

یکی از عوامل واسطه ای ورزش و تاثیر آن بر عملکرد های مغزی و حتی بدنی فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز است. لذا هدف از این پژوهش تعیین تاثیر دو نوع فعالیت بدنی وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر سطوح BDNF سرمی و ارتباط آن با سروتونین مردان فعال بوده است. بدین منظور تعداد 16 نفر از دانشجویان فعال به صورت تصادفی بر اساس تست VO2max به دو گروه تقسیم بندی شدند. از افراد برای تعیین سطوح پایه قبل از تست نمونه خونی جمع آوری شد. گروه اول تست وامانده ساز بی هوازی کانینگهام و فالکنر را انجام دادند و گروه دوم تست وامانده ساز هوازی استراند را به انجام رساندند و بلافاصله بعد از واماندگی نمونه خونی مجدد گرفته شد. برای بررسی تفاوت میانگین ها از آزمون تی زوجی، تی مستقل و همبستگی پیرسون، در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد . نتایج نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر روی BDNF تاثیر معنی داری داشتند و موجب تنظیم افزایشی آن می شوند ( بی هوازی 039/0=P ؛ 041/0=P). همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی خواه از نوع هوازی و خواه بی هوازی باعث افزایش معنی دار سروتونین سرم می گردند (بی هوازی 012/=P؛ هوازی 005/0=P). از سوی دیگر، همبستگی مثبت و معنی دار سروتونین و BDNF در هر دو گروه آزمودنی وجود داشت (020/0=P) اما تغییرات سطوح دو متغیر یاد شده در دو گروه تفاوت معنا دار نداشت (بی هوازی 439/0=P؛ هوازی 755/0=P). بطور کلی ، این پژوهش نشان داد که اجرای یک جلسه ورزش حاد از هر دو نوع هوازی و بی هوازی تا حدواماندگی بر سطوح BDNF و سروتونین سرمی تاثیر گذار هستند. همچنین بین سروتونین و BDNF به دنبال اجرای این دو نوع تمرین ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد.