ضیاء فلاح محمدی

زمینه و هدف: تغییرات کار و توان عضلانی در اثر خستگی عمومی تاکنون بررسی نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی خستگی یک جلسه تمرین وامانده ساز بر اوج توان و کار عضلات حرکت دهنده زانو طی مرحله اتکای دویدن می باشد. مواد و روش ها: 16 دانشجوی مرد دانشگاه مازندران که از لحاظ جسمی سالم و فاقد هرگونه آسیب یا ناهنجاری خاصی در اندام تحتانی بودند، بصورت داوطلبی با میانگین سن 3±24 (سال)، قد 47/5±177 سانتی متر، جرم 4/8±6/72 کیلوگرم در این پژوهش شرکت کردند. داده های سینماتیکی و سنتیکی با استفاده از همزمان دوربین ویدئویی و صفحه نیروسنج ثبت شدند. توان کار منفی و مثبت عضلات عمل کننده بر زانو با استفاده از معادلات دینامیک معکوس در نرم افزار MATLAB محاسبه گردید. آزمون فرضیات با استفاده از آزمون T زوجی( همبسته) انجام شد(05/0>P). یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد اوج توان منفی و کار منفی پس از خستگی بطور معناداری به ترتیب 78/33 % و 6/28 % کاهش یافته است. همچنین با وجود اینکه اوج توان مثبت بطور معناداری کاهش یافت (039/0=P) ، اما کار مثبت تغییر معناداری نداشت (644/0=P). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد، پس از خستگی عمومی، عملکرد جذب ضربه و شوک برخوردری هنگام برخورد پا با زمین کاهش می یابد. با این وجود، در بخش اتکا(تولید نیرو پیشران)، کار مثبت کاهش پیدا نکرده که ممکن است به دلیل نقش جبرانی عضلات در تولید و حفظ گشتاور طی دویدن در شرایط خستگی باشد.