ضیاء فلاح محمدی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین با بازخورد حسی شنیداری بر تعادل ایستا و پویای سالمندان اسبودت. روش ها: نمونه آماری این پژوهش شامل 36 نفر مرد سالمند سالم بودند که به طور تصادفی به سه گروه (تجربی با بازخورد حسی شنیداری، گروه کنترل راه رفتن بدون بازخورد و گروه کنترل بدون تمرین) تقسیم شدند. تمرین گروه تجربی به مدت 6 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 20 دقیقه تمرین انجام شد و گروه کنترل راه رفتن نیز، تمرینات راه رفتن ساده را در همین بازه زمانی بدون بازخورد دنبال کردند. برای ارزیابی هم انقباضی عضلانی و اثرش بر تعادل افراد، الگوی فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی ازجمله: نعلی، ساقی قدامی، پهن داخلی، پهن خارجی و دوسررانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی در پیش و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش پارامتریک آنالیز کوواریانس و آزمون ناپارامتریک بوت استرپ در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بازخورد حسی شنیداری، علی رغم بهبود بر هم انقباضی عضلات و عملکرد تعادلی گروه تجربی، از نظر آماری معنادار نبود (05/0