در سال های اخیر، منطق فازی مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. از منطق فازی برای تجزیه و تحلیل سیستم های پیچیده ای که مدل سازی آن ها با استفاده از ریاضیات و روش های مدلسازی کلاسیک غیر ممکن و یا حداقل بسیار مشکل است را به راحتی و با انعطاف بیشتری می توان مدل سازی نمود. بیشترین دانش امروزی غیر قطعی بوده و از دقت کافی برخوردار نیست. در برخورد با چنین موقعیتی، رویکرد فازی مبتنی بر مجموعه فازی مناسب ترین راه به نظر می رسد. در طول سال های اخیر مطالعات فراوانی روی کاربرد منطق فازی انجام گرفته است. در این مقاله به طور مشخص سه روش ارائه شده در این راستا مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته است. روش کومار مبتنی بر یک روش رتبه بندی فازی با هر دو محدودیت برابری و نابرابری، روش اله ویرانلو روشی برای حل مساله FFLP مبتنی بر مقایسه اعداد فازی و روش پندیان مبتنی بر روش تجزیه برای حل مساله برنامه ریزی خطی عدد صحیح با متغیر های فازی، مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.
