حسین فخاری

چکیده مقدمه: تحلیلگران سهام از واسطههای فعال در بازارهای مالی هستند.آنان توصیههایی برای خرید، نگهداری یا فروش سهام را بر اساس تحلیل اطالعات مختلف ارائه میدهند. نحوه لحاظکردن اطالعات زیستمحیطی در الگوهای ارزیابی تحلیلگران تاکنون به روشنی تبیین نشده است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع زمینهیابی )پیمایشی( و از لحاظ هدف کاربردی است. به منظور سنجش میزان اهمیت، اولویت و دلیلاصلیتوجهکردن )یا نکردن( به هریکاز شاخصهایزیستمحیطیاعالم شده بهوسیله سازمان گزارشگری جهانی پرسشنامهای به وسیله 64 مدیر سرمایهگذاری فعال در صندوقهای سرمایهگذاری تحت نظارت بورس اوراق بهادار تهران در سال 1396 تکمیل و پاسخهای آنان با استفاده از آزمونهای میانگین یکجامعه، دوجملهای و فریدمن بررسی شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان میدهد که شاخصهای مربوط به مواد اولیه و انرژی اهمیت بیشتری برای تحلیلگران داشت ه و دلیل اصلی توجه به استانداردهای مذکور منافع سهامداران است. همچنین، اولویتبندی بین شاخصهای زیستمحیطی بهوسیلهتحلیلگران انجام میشود که طبق آن، به ترتیب، شاخصهای انرژی، مواد اولیه،رعایت مقررات زیستمحیطی و آب اولویتهای برتر است. نتیجهگیری: اطالعات مربوط به مواد اولیهو انرژی که در قالب گزارشگری سنتی و گزارشگری پایداری مورد توجه قرار گرفته است، صرف نظر از تفاوتهای موجود، بر تصمیمگیری تحلیلگران سرمایهگذاری اثرگذار است. ماهیت داوطلبانه گزارشگری مسئولیتهای اجتماعی میتواند منجر به عملکرد و گزارشگری گزینشی بهوسیله شرکتها شود و در نتیجه، هدف توسعه پایدار را مخدوش کند. در این راستا، پیشنهاد میشود ضمن تالش برای ارتقاء سطح آگاهی فعاالن بازار سرمایه در مورد اهمیت موضوعهای زیستمحیطی در الزامات قانونی مربوط نیز بازنگری شود