فریال احمدی

هدف: در اکثر شهرهای ایران شاهد فضاها و منظرهایی متروک و بلا استفاده که در گذشته دارای کاربری خاصی مانند کاربری های صنعتی بوده اند هستیم. از این زمین ها به عنوان زمین های قهوه ای یاد می شود که منظرهایی هستند که باعث به وجود آمدن ناهنجاری های اجتماعی و کاهش امنیت در جامعه شده و دارای آلودگی می باشند. این پژوهش به دنبال یافتن مولفه های تاثیرگذار جهت افزایش اجتماع پذیری و همچنین چگونگی استفاده از فضاهای بلا استفاده و به جای مانده از دوران گذشته، در محیط های شهری بوده که در این راستا از سایت متروک کارخانه شوکوپارس تهران استفاده شده است. با انتخاب زمین های قهوه ای برای احیا، از بروز انواع آلودگی های این زمین ها کاسته و با به یاد آوردن خاطرات جمعی باعث جذب افراد به این مکان ها خواهد شد. روش شناسی: این پژوهش در قسمت مولفه های اجتماع پذیری فضاهای عمومی شهری از تحقیق تحلیلی توصیفی بهره گرفته که ابتدا با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتی در مبانی نظری پژوهش آورده شده و در نهایت یافته ها به صورت جدولی در آمده است. سپس با استفاده از روش سلسله مراتبی AHP در بخش پرسش نامه خبرگان معیارهایی برای طراحی و بازآفرینی سایت صنعتی در نظر گرفته شده و و پرسش هایی مطابق با آن طراحی شده است. این پرسشنامه در اختیار 10 نفر متخصص مرمت، احیا، معمار و اساتید پژوهشگر در این زمینه قرار داده شده است. فصل تجزیه و تحلیل داده ها شامل دو قسمت عمده توصیف داده ها و تحلیل داده ها است. در قسمت توصیف داده ها به توصیف ویژگی های جمعیت شناختی و توصیف متغیرهای پژوهش توسط توزیع فراوانی و آماره های توصیفی پرداخته شده است. همچنین در قسمت تحلیل داده ها فرضیه های تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS (نسخه 25) استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد و یافته های آن در طراحی و بازآفرینی سایت کارخانه شوکوپارس به کار گرفته و به طرح ایده و طراحی پرداخته شده است. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل ها بیانگر تایید فرضیه های پژوهش است به طوری که برای بازآفرینی کارخانه ی شوکوپارس به استفاده از همه ی شاخصه های پیشنهادی در این پژوهش نیاز است و بر اساس اولویت بندی انجام شده توسط متخصصین در طراحی استفاده شده است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که برای بازآفرین