بشر از ابتدای خلقت زندگی خود را در دامان طبیعت آغاز کرده و عناصر طبیعی و اثرات مثبت آن در باورها و فرهنگ عامه مردم از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به تغییر در پاسخگویی به نیازهای جوامع بشری، توجه به تاثیر حیاتی فضاهای اطراف خصوصا در محیط های درمانی لازم است. رابطه انسان و محیط و قابلیت ترجمه این موضوع به طراحی محیط و معماری می تواند پاسخگوی مثبتی در این راستا باشد. ایده منظر شفابخش با کمک برقراری ارتباط انسان و محیط از طریق طراحی فضا می تواند به برطرف کردن معضلات روحی و روانی انسانها بخصوص بیماران کمک کند. در این مقاله سعی شده با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و برگرفته از منابع کتابخانه ای ابتدا با مطالعه طبیعت و پژوهش های صورت گرفته درآن به بررسی اثرات روحی و روانی آن بر انسان پرداخته و به شناخت فاکتورهای شفابخشی فضا در محیط های درمانی منجر گردیده است و در نهایت یکی از راهکارهای مهم در ارتقا کیفیت فضایی محیط های درمانی، ایجاد ارتباط بیمار با طبیعت معرفی می گردد که راه حل مناسبی جهت بهبود شرایط روحی بیماران و تسریع در روند بهبود آنان بشمار می آید.
