بر اساس آن چه دانشمندان و اندیشمندان سلف از واژه ی اخلاق تعریف کرده اند، اخلاق عبارت است از ملکات و سجایای نفسانی و شخص اخلاقی کسی است که به آن ملکات و سجایا متصف باشد. اما این تعریف که امروزه نیز مورد قبول است نسبت به رفتار شخص اخلاقی مواجه ای ندارد و موضع اخلاق را نسبت به کسی که متصف به صفات اخلاقی است اما بر حسب اتفاق مرتکب فعلی غیراخلاقی می شود معلوم نمی کند. در این مقاله با رویکردی تحلیلی و بحث منطقی علاوه بر پذیرش تعریف فوق نسبت به تک تک رفتار اشخاص نیز مواجه ای ابطال گرایانه خواهیم داشت و پس از تبیین مفهوم واژه ی تقوا به تعریفی جامع از شخص اخلاقی مبادرت خواهیم نمود. این تعریف که برای اولین بار در این مقاله عنوان می شود نظریه ای جدید در باب تعرف اخلاق است و با تلفیق معنای واژه ی تقوا و اخلاق، شخص اخلاقی را شخص با تقوایی می داند که علاوه بر آن که به صفات اخلاقی متصف است نسبت به تک تک رفتار و کردار خود نیز حساس است و دغدغه دارد.
