الهه طالبی گرکانی

به منظور بررسی تاثیر دو شیوه مصرف ویتامین C بر میزان دامنه حرکتی و قدرت برونگرای عضلات تاکننده آرنچ پس از کوفتگی تاخیری, تعداد 37 نفر به ترتیب با میانگین سن, وزن و قد 22.02, 85.25 و 159.58 در چهار گروه در تحقیق شرکت کردند. گروه اول (n=(9) با مصرف 100 میلی گرم ویتامین C, گروه دوم (n=10) با مصرف 200 میلی گرم ویتامین C, گروه سوم (n=9) با مصرف دارونما و گروه چهارم (n=9) به عنوان گروه کنترل شرکت کردند. مصرف ویتامین C گروه ها از یک ساعت قبل از انجام انقباضات برونگرا تا 47 ساعت پس از آن انجام شد. به منظور ایجاد کوفتگی از آزمودنی ها خواسته شده تا 70 انقباض برونگرا را با دست غیربرتر بر روی صندلی مخصوص انجام دهند. مدت زمان هر انقباض 9 ثانیه و بین هر انقباض, انقباض بعدی , 10 ثانیه استراحت منظور شد. همچننی مدت یک دقیقه استراحت بین هر 10 انقباض لحاظ گردید. متغیرهایی که در چهار نوبت, قبل, 1, 24 و 48 ساعت پس از انقباضات برونگرا اندازه گیری شدند عبارتند از: 1- میزان دامنه حرکتی آرنج 2- حداکثر قدرت برونگرای عضلات تاکننده آرنج. اطلاعات به دست آمده با روش آماری (ANOVA) تجزیه و تحلیل گردید و نتایج زیر حاصل شد: 1- کاهش دامنه حرکتی آرنج در کلیه گروه ها مشاهده شد و بین تاثیر دو شیوه مصرف ویتامین C دارونما بر میزان کاهش دامنه حرکتی آرنج قبل, 1, 24 و 48 ساعت پس از انقباض های برونگرا. تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. 2- حداکثر قدرت برونگرا نیز در کلیه گروه ها در طول دوران کوفتگی کاهش نشان داد و نیز بین و تاثیر دو شیوه مصرف ویتامین قبل, C دارونما بر میزان حداکثر قدرت برونگرای عضلات تاکننده آرنج 1, 54 و 48 ساعت پس از انقباض های برونگرا.تفاوت معنی داری مشاهده نشد.