منصور اسلامی

زمینه و هدف: سفتی زانوبندهای رایج با اثر بر مکانیک اندام تحتانی ممکن است لیگامنت متقاطع قدامی زانو )ACL )را محافظت نماید. با وجود این، اثر میزان سفتی زانوبند تحت تکالیف فرودهایی که پا چرخش دارد در کنترل متغیرهای وابسته به آسیب ACL هنوز شناخته نشده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات سه نوع زانوبند پیشگیری کننده با سفتیهای متفاوت بر زاویه فلکشن و گشتاور آداکشن خارجی زانو تحت سه نوع فرود تک پا بود. روش بررسی: 51 مرد تحت سه نوع زانوبند با سفتی مختلف )سخت، نیمه سخت و ساده( با سه نوع چرخش پا )03 درجه داخل، 03 درجه خارج و شرایط طبیعی یا جلو( از یک ارتفاع 03 سانتیمتری تک پا فرود آمدند. یک شرایط بدون زانوبند بهعنوان کنترل هم اندازهگیری شد. دادههای سینماتیک و نیروها با استفاده از 6 دوربین ویدئو همگام با یک دستگاه صفحه نیروسنج بهدست آمد. یافتهها: اثر تعاملی معنیدار بین نوع سفتی زانوبندها و جهت چرخش پا در تکلیف فرود در زاویه فلکشن زانو )310/3=p )و گشتاور آداکشن خارجی زانو )530/3=p )مشاهده نشد. افزایش سفتی زانوبندها )سخت و نیمه سخت( زاویه فلکشن زانو را در مقایسه با بدون زانوبند 03 درصد افزایش داد. بهعالوه گشتاور آداکشن خارجی طی فرود با 03 درجه چرخش به خارج پا در مقایسه با شرایط جلو افزایش معنیدار نشان داد )335/3>p.) نتیجهگیری: افزایش سفتی زانو بندها ممکن است فلکشن زانو را هنگام فرود افزایش دهد اما بر گشتاور آداکشن خارجی زانو تأثیری نداشت. جهت چرخش پا به خارج هنگام فرود ممکن است گشتاور اداکتوری خارجی را تا حدود 13 درصد افزایش دهد. در واقع، جهت چرخش پا به بیرون هنگام فرود ممکن است با کاهش زاویه فلکشن زانو و افزایش نیروی گشتاوری خارجی خطر بروز آسیب ACL را افزایش دهد.