هدف: ترس از سقوط با فعالیت الکتریکی عضلات طی گام برداری در سالمندان مرتبط است. ترس از سقوط در سالمندان با و بدون سابقه سقوط شایع است. افزایش ترس از سقوط با هم انقباضی بزرگتر عضلانی طی کنترل قامتی ایستا همراه است. افزایش مفرط هم انقباضی عملکرد عضلات آگونیست را کاهش می دهد و تغییرات در فعالیت عضلانی یک عامل خطر مهم در سقوط بیان شده است. رابطه بین ترس از سقوط با فعالیت الکتریکی عضلات طی گام برداری در سالمندان مشخص نیست. هدف از این مطالعه مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب اندام تحتانی طی فاز اتکای گام برداری بین افراد با و بدون ترس از سقوط می باشد. روش ها: تعداد 28 نفر زن سالمند (5 ± 65) در این مطالعه شرکت کردند. از پرسشنامه بین المللی کارآمدی سقوط برای اندازه گیری ترس از سقوط استفاده شد. افراد به دو گروه دارای و بدون ترس از سقوط تقسیم شدند. داده های الکترومایوگرافی عضلات اندام تحتانی طی گام برداری ثبت گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و با استفاده از اس پی اس اس 20 و از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که ترس از سقوط اثر معناداری بر متغیرهای شدت فعالیت عضلات ساقی قدامی، دوقلوی داخلی، راست رانی، دوسررانی و هم انقباضی عضلات راست رانی و دوسررانی نداشت و ترس از سقوط بر هم انقباضی عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی اثر معناداری داشت (001/0P=)،. نتیجه گیری: هم انقباضی عضلات ساقی قدامی و دوقلوی داخلی در اثر ترس از سقوط در سالمندان افزایش یافت و این نشان داد که الگوی گام برداری در سالمندی احتمالا تحت تاثیر ترس از سقوط قرار می گیرد.
