منصور اسلامی

زانوی پرانتزی یکی از تطابقات ساختاری شایع در قامت بدنی کشتی گیران آزادکار نخبه است که در اثر فعالیت های و تمرینات حرفه ای طولانی مدت فشرده نمایان می شود. حفظ تعادل و داشتن پایداری و داشتن دو مولفه اصلی جهت تمرکز واز دست ندادن امتیاز برای کشتی گیران که دائما در معرض آشفتگی های ناگهانی اعمالی از جانب حریف در جهات مختلف قرار دارند، محسوب می شود. به این منظور پزوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر متقابل زانوی پرانتزی و جهت اعمال آشفتگی بر شاخص های پایداری در کشتی گیران نخبه شد. روش شناسی: تعداد 26 نفر از کشتی گیران آزاد کار نخبه استان مازندران در دو گروه زانوی پرانتزی ( میانگین سنی 4/2±5/20، قد 2/8±5/172 و وزن 7/3±6/64) و زانوی نرمال (میانگین سنی 4/1±5/21، قد 2/6 ± 3/174 و وزن 1/4± 3/62 ) به صورت در دسترس انتخاب شدند که از لحاظ جسمانی سالم و فاقد هر گونه آسیب خاصی در اندام تحتانی بودند. همه آزمودنی ها کشتی گیرانی بودند که سابقه مدال آوری در کشور، آسیا ، جهانی یا المپیک در رده های جوانان یا بزرگسالان را یک سال گذشته داشتند. آزمودنی ها بر روی یک دستگاه فوت اسکن نصب شدده بر یک صفحه متحرک دارای چهار چرخ که از چهار جهت قابلیت حرکت داشت، در حالت گارد قرار گرفته که این صفحه متحرک از چهار جهت قدامی، خلفی، جانبی و میانی به وسیله سیم محکمی به وزنه های معادل 10 درصد وزن ورزشکار متصل بود. با رها شدن وزنه ها متصل به صفحه متحرک به صورت تصادفی آزمودنی ها در یکی از جهت های چهار گانه تحت آشفتگی ناگهانی قرار میگرفتند که اطلاعات بدست آمده از مرکزفشار از طریق نرم افزار متصل به دستگاه فوت اسکن ثبت می گردید. برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای آزمون فرضیات از طرح فاکتوریل دو عاملی با اندازه های تکراری و آزمون تی مستقل گردید. سطح معنی داری (05/0>P) در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان دادند میانگین سرعت جابه جایی مرکز فشار در گروه زانوی پرانتزی به طور معنی داری در چهار جهت قدای ، خلفی، جانبی و میانی بیشتر از گروه زانوی نرمال بود(01/0=P) همچنین زمان رسیدن به پایداری در گروه زانوی پرانتزی به طور معنی داری در چهار جهت قدای ، خلفی، جانبی و میانی کمتر از گروه زانوی نرمال بود (01/0=P). نتیجه گیری: تغییر راستای زانو به صورت پارانتزی موجب می شود کشتی گیران دارای زانوی