بارهنگ کبیر (Plantago major) و بارهنگ سرنیزه ای (Plantago lanceolata) گونه های فراوان جنس بارهنگ در شمال ایران بوده که به عنوان گونه های دارویی با ارزش شناخته می شوند. در این پژوهش، جمعیت های این دو گونه از مناطق شمالی شامل ساری، زیارت، ماسوله و شوراب جمع آوری و تعدادی از صفات کمّی و کیفی دانه های گرده آنها با استفاده از تصاویر تهیه شده از میکروسکوپ الکترونی نگاره بررسی و مقایسه شدند. ریخت شناسی دانه گرده نشان داد که اگرچه هر دو گونه دارای دانه های گرده منفرد با اندازه کوچک و اغلب شکل کروی کشیده، منافذ پراکنده در سطح دانه گرده و تزئینات سطحی برآمده و دانه دانه دار بودند؛ اما ساختار منفذ آنها متفاوت بوده و P. lanceolata دارای دانه های گرده بزرگتر و منافذ بیشتری بود. منافذ دانه های گرده P. lanceolata کوچکتر بوده و دارای حلقه و درپوش کامل بودند؛ درحالی که منافذ دانه های گرده P. major بزرگتر و فاقد حلقه بوده و درپوش کامل در همه موارد وجود نداشت. به نظر می رسد که ساختار منفذ می تواند صفتی کلیدی در مطالعات گرده شناسی این گونه ها و جنس بارهنگ باشد. نتایج پیشنهاد می کند که داده های گرده شناسی می تواند به شناسایی این گونه ها و به رده بندی و تاکسونومی جنس بارهنگ کمک نماید.
