اسفندیار ملکیان

علامت‌دهی‌های ارزش‌گذاری از رایج­ترین علامت‌دهی‌های انتخاب سهام در تشکیل پورتفوی سهام میان مدیران سرمایه­گذاری قرار دارد. در پژوهش حاضر، قابلیت علامت‌دهی مدل‌های ارزش‌گذاری سنتی و نوین در تعیین سهام زیر قیمت و بالای قیمت و کارایی مدل‌های نوین ارزش‌گذاری مثل مدل سود باقیمانده و مدل اختیارات سرمایه­گذاری با توجه به اینکه از پیچیدگی بالایی برخوردار بوده و نیازمند اطلاعات ورودی بیشتری در مقایسه با مدل‌های سنتی از قبیل نسبت قیمت بـه سود، نسبت قیمت بـه ارزش دفتری و نسبت بـازده نقـدی می­باشند در بورس اوراق بهادار تهران طی دورۀ 1395-1388 مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. بررسی کارایی مدل‌های ارزش‌گذاری با ایجاد سبدهای سهامی از شرکت‌های انتخابی طی دوره­های زمانی مختلف سه، شش و دوازده‌ماهه با استفاده از معیارهای اصلی بازده اضافی، نسبت اطلاعات، سود اضافی و ضریب اطلاعات صورت پذیرفت. یافته­ها حاکی از آن است که مدل‌های نوین ارزش‌گذاری در شناسایی سهام زیر قیمت و بالای قیمت کارایی ندارند.