مقدمه و هدف: بسیاری از شهرهای ایران با ورود به عصر جدید از توزیع نامناسب فضاهای ورزشی رنج می برند به گونه ای که در نحوهی توزیع متناسب با جمعیت، سازگاری، دسترسی، وابستگی با سایر کاربریها و ... کمبودها و کاستیهایی دیده میشود که کاربریهای ورزشی شهر سبزوار از این امر مستثنی نیست. هدف از تحقیق حاضر، ارائه کاربرد روش علمی در آمایش فضایی کاربریهای ورزشی میباشد. برای دست یابی به این هدف، شهر سبزوار به عنوان محدوده مورد مطالعه در نظر گرفته شد. انجام شد که بر اساس آن، پس از جمع آوری اطلاعات مکانی و توصیفی، Arc GIS روش شناسی: مدل سازی اطلاعات با استفاده از نرم افزار فازی و دلفی، پایگاه اطلاعاتی تشکیل داده شد و سپس برای هر شاخص AHP تعیین شاخصها و معیارهای مکان یابی با استفاده از دو روش نقشهای تهیه و در نهایت با جمع بندی نقشهها، به ارائه الگوی پیشنهادی استقرار کاربریهای ورزشی در سطح شهر سبزوار پرداخته شد. یافتهها: الگوی پیشنهادی مورد نظر با توجه به شاخصهای دسترسی، تراکم جمعیت، مجاورت با شبکه ارتباط اصلی، سازگاری با سایر کاربریها، وابستگی و متناسب بودن با توزیع گروههای سنی جمعیت (جوانی جمعیت) ارائه شد. نتایج حاصل از یافتههای تحقیق حاکی از آن است که: در شعاع 91 درصد جمعیت شهری در / 1000 و 2000 متری که به ترتیب به مقیاس کوچک، متوسط و بزرگ نسبت داده شده است، حدود 23 ، عملکردی 500 23 درصد جمعیت شهری در شعاع عملکردی کوچک تحت / 83 درصد جمعیت شهری در شعاع عملکردی متوسط و 47 / شعاع عملکردی بزرگ، 5 پوشش قرار گرفته اند. بحث و نتیجه گیری: مدیران و برنامه ریزان میتوانند با استفاده از روشهای علمی جدید، همانند روش مورد استفاده در این تحقیق، نسبت به احداث، برنامه ریزی، نظارت و ساماندهی کاربریهای ورزشی کمک کنند.
