هدف: یکی از وظایف برنامه ریزان شهری، توجه به مکان یابی زیرساخت ها، خصوصاً زیرساخت های ورزشی است. در مکان یابی این نوع زیرساخت ها، توجه به عوامل مختلف از جمله عوامل محیطی ضروری می باشد که با توجه به اهمیت موضوع، در این تحقیق به تعیین جهات مناسب برای توسعه اماکن و زیرساخت های ورزشی شهر تبریز پرداخته شده است. روش شناسی: در این تحقیق به منظور رسیدن به اهداف مورد نظر از مدل ترکیبی AHP و WLC استفاده شده است. ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخآن های و نظرات کارشناسان، پارامترهای لازم برای مکان یابی اماکن ورزشی (فاصله از راه ارتباطی، فاصله از اماکن ورزشی، کاربری اراضی، ارتفاع، شیب، جهت شیب، لیتولوژی و گسل) انتخاب شده است و سپس با استفاده از مدل AHP و نظرات کارشناسان به این پارامترها وزن داده شده و در نهایت در نرم افزار IDRISI با استفاده از مدل WLC با هم تلفیق و ترکیب شده اند. یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر این است که شهر تبریز از نظر عوامل محیطی با محدودیت های زیادی جهت توسعه زیرساخت ها، خصوصاً زیرساخت های ورزشی مواجه است. نتیجه نهایی پهنه بندی نیز بیانگر این است که مناطق شمالی محدوده شهری تبریز دارای کم ترین تناسب؛ و مناطق حاشیه غریی این شهر دارای بالاترین تناسب جهت اهداف مورد نظر است. نتیجه گیری: با توجه به وضعیت ژئومورفولوژیکی شهر تبریز و لزوم توجه به پارامترهای مرتبط، لازم است در توسعه زیرساخت ها و خصوصاً زیرساخت ها و اماکن ورزشی، پارامترهای تحقیق حاضر در نظر گرفته شود تا ضمن کم کردن هزینه ها، از مخاطرات پیش روی زیرساخت ها جلوگیری شود.
