این مقاله به تحلیل و بررسی اندیشه اصولی صاحب مدارک(ره) در باب حجیّت استصحاب و یا عدم آن می پردازد. آنچه از ظاهر کلام وی در کتاب مدارک الاحکام برمی آید آن است که وی را باید از منکرین سرسخت حجیّت استصحاب به حساب آورد و بر این اساس، فقها و اصولیون متأخر، مرحوم صاحب مدارک(ره) را از جمله فقهای مخالف استصحاب تلقّی کرده اند. با این حال مقاله حاضر درصدد اثبات عدم انکار حجیّت استصحاب توسط ایشان است. در این مقاله با توجّه به استدلال های فقهی و اصولی صاحب مدارک(ره) در این کتاب، این معنا اثبات می شود که وی نه تنها منکر حجیّت اصل استصحاب نیست، بلکه مکررّا از این طریق برای اثبات حکم شرعی بهره برده است. کلماتی از ایشان نیز که شائبه انکار استصحاب از آن تلقّی می شود، قابل توجیه است.
