معناداری زندگی اگر چه مسائلی است که در دوران اخیر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است اما از گذشته دور این مساله در قالب عناوین مختلفی مانند هدف آفرینش، فلسفه هستی و مانند آن مورد پژوهش قرار داشته است. از دوران عصر جدید و ماشینی شدن زندگی انسان و بدست آوردن بسیاری از امکانات و ابزار رفاه و آسایش گویی انسان دل زده از این شرایط ، مساله قدیمی فلسفه آفرینش را مورد تامل قرار داده و این مساله را به شیوه دیگری در قالب « معنای زندگی» مورد بررسی قرارمی دهد. هدف آفرینش و ارزشمندی آن بدین صورت به دغدغه ی مهمی نزد پژوهشگران تبدیل شده است. با توجه به غنای فکر اندیشه اسلامی و پیشینه شخصیت های فلسفی و فکری بزرگ در جهان اسلام در پژوهش حاضر مساله ای که مورد توجه قرار دارد بررسی معناداری زندگی است. این مساله از منظر دو شخصیت برجسته در جهان اسلام یعنی ابن سینا و سهروردی مورد پژوهش قرار گرفته است. البته لازم به یادآوری است که حوزه این پژوهش محدود به آثار تمثیلی این دو فیلسوف بوده است و از آنجا که این دو شخصیت به دو مکتب فلسفی متفاوت تعلق دارند اما در رسائل تمثیلی خود از زبان مشترکی استفاه می نمایند اهمیت و ضرورت چنین پژوهشی را آشکار می سازد. روش پژوهش حاضر توصیفی –تحلیلی بوده و نویسنده با مراجعه به آثار این دو فیلسوف و نیز با مراجعه به برخی از نویسندگان که اندیشه این دو فیلسوف را تفسیر و تبیین نموده اند تلاش نموده است تا مساله مورد پژوهش را مورد تبیین قرار دهد. در این رابطه تامل در نتیجه پژوهش نشان می دهد اگر چه این دو فیلسوف در مبانی و روش فلسفی از یکدیگر تفاوت و تمایز دارند اما در خصوص هدف آفرینش و راه و روش رستگاری و رسیدن به غایت و معنای زندگی در رسائل تمثلی رویکرد و زبان واحدی را اتخاذ می نمایند.
